Cüneyt Aksoy için resim, sonuç aşamasındaki imgeden çok çalışma sırasında medyum ve malzemeyle arasında oluşturduğu süreçtir. Çoğu zaman fırça yerine elleriyle boyadığı soyut resimlerinde sanatçı, boya, el yapımı kağıtlar, ağaç parçaları, plastik gibi birbirinden farklı malzemeyi harmanlayarak ve işleyerek malzeme üzerinden bir dil oluşturur. Aksoy meditatif olarak tanımladığı üretim sürecinde, bu sürecin içinde derinleşebilmek ve hem kendisine hem üretimine yeni ifade biçimleri açmak üzere bir dürtü olarak resim yapar.
Gündelik hayattaki karmaşık tempo içindeki durma anı, kişinin içinde kaybolduğu koşturmaca, ilk bakışta farkına varılmayan detaylar resminin temel noktalarıdır. Resimle birlikte sahne tasarımı alanında eğitim gören ve sanat sürecine başlayan Cüneyt Aksoy’un bu eğitimi resimlerine de yansır, resim bazen bir sahne gibi tuvalin dışında tasarlanan bir yerleştirmeye dönebilir. Bu da onun çalışmalarını sadece tuvale odaklanmaktan çıkarıp, mekana ve çoklu medyumlara yayan bir zemin yaratır.